بلایت باکتریایی گردو

عامل بیماری باکتری Xanthomonas arboricola pv. Juglandis نام دارد.

باکتری عامل بیماری، زمستان را در جوانه ها، سرشاخه ها و میوه های آلوده سپری می کند.

((هیچ یک از عوامل طبیعی به اندازه رطوبت در ایجاد عفونت موثر نیست. باران، اللخصوص باران های طولانی  ، مهم ترین نقش را در شیوع و افزایش بیماری دارد.))

خسارت این بیماری باکتریایی در مناطقی که در اوایل بهار بارندگی های طولانی مدت دارند و بر روی ارقام

زودبرگ گردو مانند اشلی و پاین بسیار زیاد است . بلایت گردو به شاتون ،میوه های جوان ، سرشاخه ،دمبرگ پارانشیم .و برگ ها ،خسارت میزند.

علائم بیماری :

تمام قسمت های برگ ممکن است بعد از وقوع آلودگی، لکه های ریز، آبسوخته و براق روی قسمت های مختلف برگ ظاهر می شود. لکه ها به تدریج بزرگ تر شده و سرانجام با مرگ بافت سبز برگ تبدیل به لکه های قهوه ای تیره می شوند روی دمبرگ اصلی و رگبرگ های فرعی، زخم های قهوه ای متمایل به سیاه بوجود می آیند. از بین رفتن دمبرگ اصلی می تواند باعث انهدام کامل برگ شود.

روش های کنترل بیماری :

1-اقدامات زراعی ( تربیت و هرس مناسب – جلوگیری از آبیاری نامناسب)

2- جمع آوری برگ ها و میوهای آلوده  و دفن آنها زیر خاک

3-کاشت ارقام مقاوم  و دیر گل، نهال های سالم و عاری از بیماری

4- مبارزه شیمیایی : ميزان بارندگی بهاره مهـم تـرين عامـل تعیین کننده دفعات و میزان سم پاشی برای درمان این بیماری می باشد.

• سم پاشی با بردوفیکس ١۰ در هزار پس از برداشت محصول

• سم پاشی با بردوفیکس ١۰ درهزار قبل از تورم جوانه ها

• سم پاشی با بردوفیکس ۵ در هزار بعد از ریزش شاتون ها

• سم پاشی با بردوفیکس ۵ در هزار بعد از تشکیل میوه

از بین سمومی که برای کنترل بیماری پوسیدگی مغز گردو استفاده می شوند در مرحله ی اول بردوفیکس و در سم پاشی های بعدی اکسی کلرور مس اثر خوبی داشته است